Yine bir sabah daha kara ekran karşısına geçtik. Güzel bir gün gibi ama. Doğayla içiçe masamda, koltuğuma oturmuş bazen dökülen yaprakları, bazen hatta dökülen gül yapraklarını izliyorum. Hatta bazen güneş bana gülen yüzünu gösteriyor ve benimde yüzümde bir gülümseme oluşturuyor, şuanda olduğu gibi.
Hadi bakalım, günün sonuda gülen yüzle bite :))
pencereden dışarı baktığında yaşamın içinden bir sokak,bir cadde görmek ne kadar güzeldir.sana bu güzel duyguları güneşin kendisini göstermesinden daha çok dışarıdaki yaşam hareketleri hissettirmiştir bence.çünkü güneş yüzünü gösterse de,dışarıdaki görüntü sanayiden ve araçların vızır vızır işlemesinden başka birşey olmayınca benim yüzümü güldürmüyor :(
YanıtlaSil