Tükenen zamanın yerini dolduran boşluk...

Bitiyor işte,

her başlangıç için birşeylerin bitmesi gerektiği gibi,her son durak aslında aktarma yapılan bir ilk durak olduğu gibi,bu da bitiyor işte.

Bitmek üzere olan ne çok şey var şuan aslında,başlayacak olanlara hazır mıyım bilemiyorum,ama olmalıyım,olacağım da...

Buradaki günlerim artık parmakla sayılacak kadara indi neredeyse,bitiyor.Gelirken öylemiydi,sanki hiç bitmeyecek gibiydi.Her şeyin çabuk geçmesinden tükenmesinden şikayetçi ben,tüketmek için çabaladım 3 ay boyunca.Ve nihayet 13'e indirgeyebildim.Buradaki zamanımın artık bitiyor olması,oradaki yeni hayatımın başlaması demek-ki bunu acaba ne kadar istiyorum şuan bilemiyorum.Okulum da bitiyor,hoş,tez yazmak başlı başına yeniden okumak gibi bir şey olacak ama artık öğrenci statüsünde görmüyorum kendimi,değilim de.Artık ciddi iş hayatına girme vakti,işte bir başlangıç daha.Part-time ların sonu,full time asosyal hayatın başlangıcı.Ve bu da aynı zamanda,hayallerimdeki hayatın sonu ve gerçek hayatın başlangıcı.Çalışmaktan kaçmıyorum,her zaman çalışmayı yeğlerim okumaya.Ama keyif aldığım,hoplaya zıplaya gittiğim bir iş hayalim ne kadar büyük bir ihtimal acaba?Eski ben olsa yüzdesi yüksek olurdu,ama eski ben büyüdü artık son 3 ayda.Artık seçici,hayatta ve hayatındakilerde..Bu da bir son ve bir başlangıç oldu benim için,iyisini kötüsünü dönüş sonrası göreceğim.

Artık hayat daha ciddiye alınmayı bekliyor,daha gerçekçi olmayı ve düşünmeyi.Daha az hayal kurup,daha az şey ümit etmeyi bekliyor,ne yazıkki,

ne,şimdi de heyecanımı mı kaybediyorum yoksa,yerine hayatı gidişatına bırakmış ortalama seviyede iş-aile-hobi-yaşam kabullenmiş biri mi geçiyor?

Eski seneyi bitirip,anılara gömerken yeni bir seneye ne şekilde giriyorum acaba?Boş,hatırlayacağım ayrılıklar dışında boş,bana birşey katmamış bir senenin ardında,düşünüyorum da,belkide 2009'u direk aradan çıkarmalıyım.Geleceğim için ne yaptım diye bakıyorum,herşey sadece kendim için,içinde gelecek yok,boş işte...

Bu düşünceler sürekli kafamda geçen düşünceler değil aslında,bugün aklıma esen,daha sorasında da böyle düşünecek miyim bilmediğim düşünceler,ama yazıyorum,kalıcı olması için,sonrasında okuyup,bir ara bu düşüncelere sahip olduğumu görüp üzerinde biraz kafa yormak için.

Evet,her sene yaptığım gibi bu sene de defterime geçen senenin bıraktıkları ve gelecek senenin getirecekleri hakkında yazmaya çalıştım.Ve bu sefer,hayatımın ne kadar boş geçtiğini hisettim,boş bir sene geçirdiğimi,içimin de boşaldığını.Kalbim dolu,onu tüm bu konulardan uzak tutuyorum,sözüm 'aşk'tan dışarı,aşkın dışındakiler benim konuşmak istediklerim.Yazamıyorum,ne acılarım oldu ne havalarda uçuşlarım.Ne birşeylerden ders aldım,ne pişmanlık yaşadım,ne kendimle gurur duydum.Aşık olmak dışında hangi duyguyu tattım ben bu sene bilemiyorum.Haksızlık etmek istemem duygularıma,belki tatmışımdır,ama şuan hiçbir etkisi yok ki hatırlayamıyorum...Ve belkide tüm sene boyunca alamadığım dersi senenin son gününde alıyorum.Ve bu da yeni sene için beni harekete geçmeye zorluyor,boşlukları doldurma vakti,doluları da sabitleme vakti...

Hoşgeldim yeni seneye,heyecansız bir başlangıçla,ama heyecanlı yarınlarla...

From the Top of the World from My Brightest Diamond on Vimeo.

''Aşık olmayana aşk kuru bir kelimeden ibaret.Yarı palavra,yarı safsata.Aşık olmayan bunu anlayamaz,olansa anlatamaz.Öyleyse nasıl söze dökülebilir aşk,kelimelerin hükmünü yiyirdiği yerde?,,

Evet bu kitabı okudukça birçok cümlenin,satırın,hatta paragrafın altını çizmek istiyorum.Aşk'ı anlatıyor,iki karşı cins arasındaki olanı değil,cinsiyet ayırt etmeksizin olan aşkı,bu dünyada var olan her şeye karşı olanı,bu dünyadan sonrasında sahip oluncaklara duyulan aşkı,maddi manevi herşeyi...

Kaptırdım kendimi kitaba iyice,okudukça okumak istiyorum.Şu yaban ülke de kendi dilimde elime geçen tek kitap diye başladığım bu kitap,şimdi mecbur kalınarak başlanmışlıktan çok merak duyularak okunan bir kitap halini aldı benim için.

Elif Şafak,okuduğum bir kitabından sonra (isim vermek istemiyorum) asla bir başkasını okumam dediğim feminist yazar hissi uyandıran kişiye ait bu kitap,belki de yazara duyduğum antipatimi değiştirmiş olmalı,en azından bu kitap için kesinlikle bunu söyleyebilirim.Belki de anlatılanlar bana yabancı gelmediği için,Şems'in doğrularını,kurallarını kendi doğrularıma paralel bulduğum için,en azından benim kabul sınırlarım içinde olduğu için sevdim,bilemiyorum.Ama kitap hala devam ediyor,bitirdiğimde de yorumlarımı hak ediyor sanırım.

Devamı sonra,bitirdiğimde...

Özleme doğru 'gelmek' gitmemek...

Giden olmayı hiçbir zaman sevemedim,ne gitmeyi seviyorum ne gitmelerini.Neden gitmek diye bir kelime var ki sanki,hep gelsek keşke.

İşte yine bir gidiş daha,tıpkı İstanbul'dan da gidiyorken olduğum gibiyim,ne istediğimi bilmez,ne kalmak ne gitmek istemez bir durumdayım.Tüm bu gidişlere olan nefretimin sebebi,alışmak.Hem de çok çabuk alışmak,ve alışkanlıklardan kolay kopamamak.Buraya da alıştım şaşırtıcı bir şekilde.Beklemezdim alışacağımı,bu seferki alışma sürecim daha uzun oldu ama olmasını da beklemiyordum hiç.O kadar ki bana uzak bir yaşamdı buradaki yaşam.Yine de alıştım işte,şu dört duvar 10 m2 bile olmayan odada 2 kişi kalmaya,sandalye dışında oturacak biryer olmadığı için bütün yurttaki zamanımı bu sandalyeyle geçirmeye,dışarıdaki dondurucu soğuğa,hayatın büyük çoğunluğunun yer altında metrodan metroya kendimi aktarmakla geçmesine,bazen gündüzü hiç yaşayamadan saat 4 te havanın kararmasına,chinesse'lerin garip dillerine,partilere,ve daha sayılabilecek ancak lafı uzatmanın anlamı olmadığı birçok şeye de alıştım.

Özlemlerim daha büyük aslında,burada sahip olamadığım çok özlemim var,'gitmek' için can atmama sebep olması gereken.Ama nedense artık can atmıyorum,hayatın akışına kendimi serbest bıraktım.Buradayken burada olmayı,döndüğümdeyse orada olmayı seveceğim. Ve buradayken orayı özlerken, oradayken de burayı özleyeceğim,bu kaçınılmaz bir şey. Özlediğin yere gitmek istersin,gittiğin yerde de geldiğin yeri özlersin.Bunlar hep birbirinin ardından geliyor,zaten hisettiklerimiz sayesinde yaşıyoruz,ve bunlar da hisettiklerimizden birkaçı.