Artık ideallerimden vazgeçtim galiba. Aslında tam vazgeçtim sayılmaz bence, en azından hala 'sadece para için' çalışmıyorum. Önceliğim para olmadığı sürece de idealist sayılırım herhalde =)
Ben kullanılıyor olma hissinden kurtulamıyorum, sırf insanları memnun edeyim de paramı alıp çekileyim diye de düşünemiyorum. Yaptığım iş beni tatmin etmiyorsa isterse tüm dünya alkışlasın ne anlamı var ki. Biraz bencilim bu konuda, önce kendi isteklerimi, zevklerimi, memnuniyetimi 'ego'mu düşünüyorum. Ama gerçek hayatta benim gibilere madalya verilmiyor elbette. Hayat şartları, çalışma koşulları diğerini doğru kılsa da, ben kendi doğruma inanıyorum.

Hayat hep beklemediğin anda beklemediğin yönleriyle karşına çıkabiliyor.
Herşey bugün var yarın yok, bazen birkaç dakika sonrasında bile yok olup gidiyor.
Bağlılıklar da öyle...
Düşünmeye başladım ki, kafamda yarattığım dünyada yaşamışım ben hep, ya gözlerimi hiç açmamalıymışım ya da o dünya hiç var olmamalıymış...
Şimdi o dünya son parçasını da savurdu... Dostluklarımı...
Hiç birşey aslında gerçek değil sanırım, ya da ben gerçek dünyada var olmayı başaramadım, ya da zaten gerçek olan bu. Ölümüne dostluk, fedakarlık, bağlılık, çok seslilik, bir anlık-uzun zamanlık... Belli ki çok şey yükledim ben o dünyamda yer alan kişilere-yerlere-zamana. Ve o yükü belki taşıyamadıkları için parçalandı, belki yüklemeyi başaramadım, belki de yükün farkında hiç olmadılar...
Sonuç olarak,
insan her zaman yalnız, yanında ailesi de olsa 'arkadaşları' da olsa, bir yerlerde, bir zamanlarda hep yalnız aslında.
Alışacağım bende yeni gerçeklere...
Ama istiyor muyum???

Döndüm, dönmeliydim...

Sadece blog yazmaya değil, yazmaya dönmeliymişim... Sabahın 8.inde bir bloğum olduğunu aklıma getiren Tumblr'a teşekkür ederim=) Güvenlik sebebiyle şifrenizi bütün sitelerde değiştirin diye mailler geliyor hesabım olan sitelerden. Bende 1 senedir unuttuğum blogger.ımın nesi eksik onunkini de değiştireyim derken üzücü manzarayla karşılaştım. Sayfam darmadağan olmuş, sebebini bilmemekle bütün resimlerin üzerinde - işareti var. Açmışken yazdıklarıma da göz atınca, onları yazanın ben olduğuma, altında gönderen:imbat yazmasa kesinlikle inanmazdım. Yazdıklarımın içeriğinden dolayı değil bu düşüncem, yazmış olmamdan kaynaklı. Öyle uzun oldu ki kelimeleri kullanmayalı, kullanabildiğimi bile unutmuşum.

 Ben aslında çok değiştim...

 Ama o konulara bir dahaki yazılarda değineceğim. Şuan geri dönüşümü kendime göstermek için bu post.um yalnızca=)

 Güzel bir pazar olsun, ihtiyacım var...