Çıkış saatine dakikalar kala,sayıyorum yine dakikaları.Îçimde bir kıpırtı, eve gideceğim diye. Evlilik böyle birşey olsa gerek.Eve gitmek icin dakikaları saymak, birlikte geçirilecek 2-3 saat için bütün gün o yorgunluğa sabretmek..
Güzel şey bu evlilik denen şey:)) Artık bende ondan olduğumu anlamaya ve zevk almaya başladım galiba...
Son 40 dakika (heran hersey olabilir,son 40 ilk 40 olabilir:S )

Haftanın sonu olupta haftayı bitiremediğim bir cuma günü.Kabullenemicem hiç bu köle hayatını ki mutlu olayım.Ama öyle yada böyle, içindeyim işte bu hayatın, hep içimden ona isyanım.Yine de hayat güzel demek istiyorum,eskiden diyebildiğim gibi yine yeniden.