Yazamıyorum...
O kadar çok düşünüyor ki beyin, parmak uçlarımdan bir kez daha var etmek istemiyor...
Konuşamıyorum...
O kadar çok düşünüyor ki bu beyin, dudaklarımdan bir kez daha duymak istemiyor...
İki elimi birbirine kelepçelemişler, anahtarı nerededir, kimdedir bilinmez...
Keşke diyorum, keşke,
Bir çiftini de beynime geçireymişler...
Ne parmaklara söz geçirmesi, ne dudakları kitlemesi...
Düşünmeseymiş hiç, ne geçmişi ne geleceği...