Artık ideallerimden vazgeçtim galiba. Aslında tam vazgeçtim sayılmaz bence, en azından hala 'sadece para için' çalışmıyorum. Önceliğim para olmadığı sürece de idealist sayılırım herhalde =)
Ben kullanılıyor olma hissinden kurtulamıyorum, sırf insanları memnun edeyim de paramı alıp çekileyim diye de düşünemiyorum. Yaptığım iş beni tatmin etmiyorsa isterse tüm dünya alkışlasın ne anlamı var ki. Biraz bencilim bu konuda, önce kendi isteklerimi, zevklerimi, memnuniyetimi 'ego'mu düşünüyorum. Ama gerçek hayatta benim gibilere madalya verilmiyor elbette. Hayat şartları, çalışma koşulları diğerini doğru kılsa da, ben kendi doğruma inanıyorum.